با دوستمون رفته بودیم بیرون. آدرین و شما همکلاسی پیش دبستانی هستید. سر ناهار مشغول خوردن فلفل دلمه ای بودید. اونقدر هم با خوشمزگی میخورین که آب از لب و لوچه اطرافیان جاری میشه (البته فقط فلفل خام دوست دارین). آدرین گفت منم میخوام و مامانش یه تیکه گذاشت دهنش. کمی که گاز زد چهره اش مچاله شد و گفت اه این چقدر آب داره! و مامانش دستمال گرفت جلوی دهنش که بریزه تو دستمال! ظاهرا دوست نداشت. (البته این عبارت "دوست نداشتن" در خانه ما و بین اعضای خانه اصلا جایگاه و محل استفاده نداره چون نعمتهای خدا همه دوست داشتنی هستند.)
خلاصه آدرین خان شروع کرد به غر زدن که از این آشغالها به من ندید و مامانش گفت پسرم سبزیجاته خیلی هم مفیده و پسر گفت نه بابا سبزیجات فقط کاهو و هویجه اینا آشغاله. شما دوتا که هنوز مشغول خوردن فلفل بودین گفتین نه این فلفله و نعمت خدا و باز آدرین در حالیکه لیوان نوشابه اش دستش بود گفت هرچی که هست آشغاله!
و ستاره خانم که دیگه حوصله شون سر رفت فرمودند: آشغال اون نوشابه ایه که شما داری میخوری!!! یعنی دُخیییییییییییی من و مامان آدرین کف کردیم با این جوابت نازنینم.
بزودی از پیش دبستانیتون و خاطراتش مینویسم...
پ.ن : تا الان که پنج سال و نیم از عمر قشنگتون میگذره نوشابه و تنقلات غیر مفید اصلا نخوردید و جالبه حتی به زور هم کسی نمیتونه راضیتون کنه بخورید!